آزمایش بارفورد و انواع آزمایش های مرتبط با شناسایی قند ها
آزمایش های متنوعی به منظور تشخیص انواع قند ها وجود دارد. برای مثال آزمایش اسید موسیک برای تشخیص و شناسایی گالاکتوز مورد استفاده قرار می گیرد. سکوبندی ازمایشگاهی آزمایش سیلوانف برای شناسایی کتوز ها از آلدوز ها کاربرد دارد. یکی دیگر از پرکاربرد ترین آزمایش ها، آزمایش بندیکت می باشد که این آزمایش اغلب برای تشخیص قند در ادرار مورد استفاده قرار می گیرد و در واقع جنبه پزشکی دارد. آزمایش بارفورد که در این مقاله به بحث پیرامون آن خواهی پرداخت، جهت شناسایی مونوساکارید ها انجام می شود.
آزمایش بارفورد، تشخیص مونوساکارید ها از دی ساکارید ها
شما می توانید به منظور تشخیص مونوساکارید ها از دی ساکارید ها در محلولی با قند مجهول از آزمایش بارفورد (Barfoed’s Test) استفاده کنید. مونوساکارید ها از یک قند و دی ساکارید ها از پیوند دو قند ساده یا مونوساکارید حاصل می شوند.
عملکرد آزمایش بارفورد
آزمایش بارفورد برای تشخیص مونوساکارید ها از دی ساکارید ها در محیط اسیدی ضعیف مثل استیک اسید صورت می گیرد. به دلیل آن که مونوساکارید ها خاصیت احیا کنندگی قوی تری نسبت به دی ساکارید ها دارند به این آزمایش واکنش مثبت نشان می دهند و رسوب قرمز رنگی در اثر این فرایند تشکیل می شود. درصورتی که این رسوب با وجود دی ساکارید ها در محلول تشکیل نخواهد شد.
تجهیزات، وسایل و مواد مورد نیاز برای انجام آزمایش بارفورد
- معرف بارفورد
- استات مس
- آب جوش
- استیک اسید
- آب مقطر
- محلول محتوی قند مجهول
- لوله آزمای
- بن ماری جوش
روش انجام آزمایش بارفورد
2 میلی لیتر از معرف بارفورد و 7.66 گرم استات مس را در 900 میلی لیتر آب جوش حل کرده و سپس 9 میلی لیتر اسید استیک به آن اضافه کنید. حجم محلول تهیه شده در مرحله قبل را با استفاده از آب مقطر به 1 لیتر برسانید. اکنون 2 میلی لیتر از محلول قند مجهول را در لوله آزمایش حل کرده و لوله آزمایش را به مدت 5 دقیقه داخل بن ماری جوش قرار دهید تا حرارت ببیند.
اگر پس از انجام مراحل قبل داخل لوله آزمایش رسوب قرمز مشاهده کردید این رسوب نشان دهنده وجود قند مونوساکارید می باشد.
در این آزمایش ممکن است دی ساکارید ها نیز واکنش مثبت نشان دهند و رسوب قرمز رنگ تشکیل شود اما باید توجه کرد که این رسوب بسیار کند تر و دیر تر از مونوساکارید ها تشکیل خواهد شد. در واقع پس از گذشت چیزی حدود 10 دقیقه رسوب دی ساکارید ها تشکیل خواهد شد.
تفاوت تست بارفورد با تست بندیکت
اساس آزمایش بارفورد و بندیکت مشابه می باشد با این تفاوت که معرف بندیکت pH کمتری نسبت به معرف بارفورد دارد. دوم تفاوت این دو آزمایش در این است که آزمایش بارفورد برای تشخیص مونوساکارید ها از دی ساکارید ها می باشد اما آزمایش بندیکت برای تشخیص قند های احیا کننده از قند های غیر احیا کننده است.
تفاوت تست فهلینگ و بارفورد
آزمایش بارفود مشابه آزمایش Fehling است، با این تفاوت که در آزمایش بارفود، انواع مختلف قندها با سرعت‌های متفاوتی واکنش نشان می‌دهند. معرف Barfoed بسیار ملایم تر از معرف Fehling است. مونوساکارید های احیاکننده به سرعت با معرف بارفود واکنش نشان می دهند، اما دی ساکارید های احیاکننده بسیار آهسته یا اصلاً واکنش نشان نمی دهند. بنابراین، می توان بین یک مونوساکارید احیا کننده و یک دی ساکارید احیا کننده با استفاده از معرف بارفود تمایز قائل شد. در صورتی نتیجه تست مثبت است که رسوب قرمز تیره نمایان شود. این رسوب نشان دهنده مونوساکارید احیا کننده در محلول است.
محدودیت تست بارفورد
- از این آزمون نباید به منظور تشخیص قند در ادرار استفاده کرد زیرا ادرار حاوی یون کلر است و در آزمایش اختلال ایجاد می کند.
- همچنین در شرایطی که غلظت بالایی از دی ساکارید ها در یک نمونه باشد، ممکن است آزمایش بارفورد نتیجه مثبت کاذب نشان دهد. در این صورت نمی توان نسبت به نتیجه به دست آمده اطمینان خاطر داشت.
-
- رعایت زمان بندی دقیق مطابق دستورالعمل، در این آزمایش بسیار مهم است. در صورتی که حین آزمایش از زمان غافل شوید و نمونه ها بیش از مدت زمان مشخص داخل حمام آب گرم بمانند، نمی توانید انتظار نتایج دقیق داشته باشید. در این حالت نیز امکان دارد دی ساکارید ها هم به این واکنش جواب مثبت نشان دهند.
- یکشنبه ۲۰ اسفند ۰۲ ۲۱:۳۹
- ۱۲ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر